Միայն ծանոթներս գիտեն, որ լուսանկարի տղան ես եմ. ամենասիրված լուսանկարի պատմությունը «Հայկական ժամանակ»
Ապրիլյան պատերազմի օրերին հայ զինվորի լուսանկարը (լուսանկարում՝ աջից) դարձավ պատերազմում մեր զինվորների անկոտրում ոգու խորհրդանիշ: Այս օրերին սույն լուսանկարը լայնորեն տարածվել էր ոչ միայն հայկական ֆեյսբուքում, այլեւ՝ հայկական եւ միջազգային լրատվամիջոցներում: Մարդիկ սկսեցին լուսանկարը պատկերող շապիկներ կրել, այդ թվում՝ իսրայելցի հայտնի բլոգեր Ալեքսանդր Լապշինը:
Լուսնկարի զինվորը Հրազդանի բնակիչ Սարգիս Հովհաննիսյանն է, նրա համարձակ կեցվածքն ու հպարտ կիսաժպիտն էր գերել բոլորին:
Շատերին թվում էր, թե լուսանկարն արվել է քառօրյա պատերազմի օրերին, այնինչ մեզ հայտնի դարձավ, որ լուսանկարն արվել է 2014 թվականին Նախիջեւանի դիրքերում: Հայտնի լուսանկարի հեղինակը լուսանկարիչ Վարդան Պետրոսյանն է:
– Վարդան, քառօրյա պատերազմի օրերին համացանցում ակտիվորեն տարածվեց ձեր կողմից արված լուսանկարը: Կներկայացնե՞ք լուսանկարի պատմությունը, ե՞րբ է այն ստեղծվել, ի՞նչ պայմաններում ու հանգամանքներում:
– Լուսանկարն արվել է 2014 թվականին, Նախիջեւանի դիրքեր այցելելու արդյունքում, քանի որ ինքս դիրքերում եմ ծառայել եւ գիտեմ, թե ինչ գնով են պայքարում մեր զինվորները սահմանում, այդ իսկ պատճառով հաճախ եմ այցելում դիրքեր, թեկուզ 1 ժամով նրանց կողքին լինելու եւ տեսնելու թե ինչպես են նրանք:
– Պատերազմի օրերին դո՞ւք եք լուսանկարը դրել շրջանառության մեջ:
– Ես ուղղակի տեղադրել եմ իմ ֆեյսբուքյան էջում՝ մինչ քառօրյա պատերազմը, ուղղակի այսպես ասած այն ճանաչում գտավ ճիշտ ժամանակին, չգիտեմ:
– Որեւէ ցուցահանդեսում այս լուսանկարը մասնակցություն ունեցե՞լ է, թե՝ ոչ:
– Այո լուսանկարը ցուցահանդեսների եղել է Եվրոպայի տարբեր երկրներում, այս տարի ԱՄՆ-ում էլ կներկայացվի:
– Ասացիք, որ ցուցահանդեսների եղել է, որեւէ մրցանակի արժանացե՞լ է:
– Ոչ, ուղղակի ցուցադրվել է: ՀՀ բանակի կազմավորման 25-ամյա տարեդարձին եւ ՀՀ անկախության հռչակման 25- ամյակին նվիրված ցուցահանդեսներին է եղել:
– Միջազգային կազմակերպություններ դիմե՞լ են այս լուսանկարն օգտագործելու համար:
– Ցավոք ոչ:
– Իսկ այն վաճառելու առաջարկ եղե՞լ է:
– ճիշտն ասած, իմ կարծիքով սա այնպիսի թեմա է, որ վաճառքի մասին խոսք գնալն ուղղակի ամոթ կլիներ, ով էլ ցանկացել է, տրամադրել եմ լուսանկարը, միայն չեմ տրամադրել, ով ցանկացել է կոմերցիոն նպատակով օգտագործել:
Զրուցեցինք նաեւ լուսանկարի հերոսի՝ Սարգիս Հովհաննիսյանի հետ: Երիտասարդը մի քանի տարի է բնակվում է Մոսկվայում, աշխատում է:
-Սարգիս, ո՞ր թվականներին եք ծառայել Զինված ուժերում: Լուսանկարի շուրջ ստեղծված իրարանցման մասին ե՞րբ իմացաք եւ արդյոք այն ձեզ ճանաչում բերե՞լ է, թե ոչ:
– Ծառայել եմ 2012-2014 թվականներին: Լուսանկարն, ինչպես նշվեց, արվել է 2014 թվականի դեկտեմբերին: Ինչ վերաբերում է՝ ճանաչում բերել է, թե ոչ, ապա ես կասեմ, որ ճանաչում բերել է զինվորին, իսկ համազգեստից դուրս չեն ճանաչում: Միայն ծանոթներս գիտեն, որ լուսանկարի տղան ես եմ (ծիծաղում է):
– Ձեր լուսանկարում բացի համարձակ կեցվածքից ու հպարտ կիսաժպիտից նաեւ մի փոքր հեգնանք կա. սա ի՞նչ է նշանակում, ո՞ւմ է ուղղված:
– Այո, հեգնանք կա լուսանկարի մեջ: Ուղղված է մեր թշնամուն: Եվ ինքն իրենով լուսանկարն ասում է, որ մենք մեր թշնամուց չենք վախենում, միշտ պատրաստ ենք:
-Լուսանկարը քանի՞ փորձից ստացվեց:
-Հենց առաջին ագամից էլ ստացվել է:
– Որքա՞ն ժամանակ է Մոսկվայում եք, ինչո՞վ եք զբաղվում եւ ե՞րբ եք վերադառնալու:
– Ծառայությունից հետո գնացել եմ Մոսկվա: Պատերազմի օրերին մշտապես կապի մեջ եմ եղել Վարդան Պետրոսյանի հետ: Ամեն դեպքում պատրաստ էի վերադառնալուն, եթե կռիվն ավելի մեծ մասշտաբով լիներ: Վերադառնալու մասին չեմ կարող ասել, որովհետեւ ինքս էլ չգիտեմ:
– Մոսկվայում ինչո՞վ եք զբաղվում:
-Աշխատում եմ:
Նյութի աղբյուրը՝ armtimes.com
