«Մեր օրերի Խենթը»․ Աբրահամը ֆիդայինի երդում էր տվել, իր ամենամեծ բաղձանքը հայրենիքի համար մեռնելն էր
«Մեր օրերի Խենթը»․ Աբրահամը ֆիդայինի երդում էր տվել, իր ամենամեծ բաղձանքը հայրենիքի համար մեռնելն էր
Iravaban.net-ի «Արցախյան պատերազմի անմահ զոհերը» շարքի շրջանակներում կպատմենք մեր օրերի ֆիդային Աբրահամ Մարուխյանի մասին։
«Ինքն ինձ համար մի աշխարհ էր, ես, որ իրեն կորցրեցի, ինձ թվաց՝ աշխարհը փուլ եկավ»,-պատմում է հայրը՝ Արցախի ազատագրման մարտիկ, կամավորական Տիգրան Մարուխյանը, ում հետքերով էլ գնացել է Աբրահամը։
Մայրը՝ Մարիամ Շիրինյանը հիշում է, որ որդին քնել է միայն «Արի իմ սոխակ» երգի ներքո․ «Ամուսինս երբեմն ասում էր՝ շատ մի այդ երգի տակ քնեցրու, բայց ուրիշ երգի տակ չէր քնում»։
Ֆիդայիների մասին պատմություններն Աբրահամը լսել է հորից։
Մարուխյանների գերդաստանը հայտնի էր հայրենանվեր գործիչներով։ Հոր պապը՝ Բադեն, Բայազետում ռուսական բանակի սպա է եղել։ 1830 թ․ ռուսների հետ քաշվելու ժամանակ Բադեն ուղեկցել է Բայազետի բնակիչներին դեպի Արևելյան Հայաստան։ Նրանք հաստատվել են Գավառում, և այն վերանվանել Նոր Բայազետ։
Հետախույզ Աբրահամը ֆիդայինի երդում է տվել․ «Երդումը տվել է 2016 թվականին, Մոնթեի շիրիմի մոտ»։
Դիվանագետ հետախույզը համալսարանում սովորելուն զուգահեռ սկսում է հաճախել «ՈՄԱ ռազմահայրենասիրական» ՀԿ-ի պարապմունքներին։
2018-ին Աբրահամը ավարտում է նաև Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանը, ստանում լեյտենանտի կոչում ու մեկնում Արցախ՝ ծառայության անցնելով Մատաղիսի զորամասում՝ որպես հրետանու մարտկոցի հրամանատար, իսկ վերջին 6 ամսում՝ որպես հրետանու հետախուզության պետ։
Աբրահամը ծառայությունն ավարտում ու տուն է վերադառնում 2020 թ․ սեպտեմբերի 5-ին։ 22 օր հետո սկսվում է 44-օրյա պատերազմը։
«Արագ շորերը հագավ, վազեց ՈՄԱ։ Հետո իմացավ, որ մի քանի օր հետո պետք է գնա, էլ չսպասեց, երեկոյան գնաց։ Ասաց՝ ես իմ զինվորներին պետք է հասնեմ»,-պատմում է մայրը։
Աբրահամը գիտակցված գնացել է մահվանն ընդառաջ՝ հավատարիմ մնալով Ֆիդայական երդմանը՝ իր բարձը եղել են Հայաստանի լեռները։ Ծնողները նշում են, որ Աբրահամի ամենամեծ բաղձանքը հայրենիքի համար մեռնելն է եղել, նա անմահացել է 2020 թվականի հոկտեմբերի 2-ին։
Մանրամասները՝ Iravaban.net-ի տեսանյութում