«Մի բան ասեմ, գուցե էլի ինձ գցեք ոտատակ, բայց, խնդրում եմ, ուշադիր կարդալ ու բառերիցս չկառչել»․ Լուսինե Բադալյան
«Մի բան ասեմ էլի, գուցե էմոցիոնալ կլինի, գուցե շատերդ չընդունեք, էլի ինձ գցեք ոտատակ, բայց, խնդրում եմ, ուշադիր կարդալ ու բառերիցս չկառչել, կամ էլ կառչեք։
Մի քանի տարի առաջ ես (ու վստահ եմ՝ շատերը) առաջին անգամ գտա իմ հերոսներին, որոնք հույս արթնացրեցին իմ մեջ, որ ամեն ինչ փոխվելու է երկրում։ Իրականում հենց այդպես էլ եղավ , այդ ժամանակվանից ամեն ինչ սկսվեց։
Հետո, երբ շարժումն սկսեց մեծանալ, գիտեի, որ հհկ քարոզչական մեքենան ոչնչացնելու է այդ տղաներին, որքան հնարավոր էր, շատերս փորձեցինք կանխել, բայց չստացվեց, մեզ էլ կերան։ էդ մեքենան շատ զորեղ էր և դեռ չի փչացել։
Սկսեցի հետևել, թե ինչպես են հանրության աչքից այդ տղաներին գցում ստատուսների ու նյութերի միջոցով, վստահ եմ՝ իրական կյանքում էլ խնդիրներ ստեղծած կլինեն, բայց դա դեռ հեչ, խորին հիասթափությամբ տեսնում էի, թե հանրությունն ինչպես է այդ խայծը կուլ տալիս․․․ ոչնչացնում ու հեղինակազրկում էին նաև նրանց, ովքեր փորձում էին պաշտպանել նրանց։
Սիրելի՛ հայրենակիցներ, դուք հիմա էլ եք նույն բանն անում, սթափվեք , ամեն մեկի գրածից մի ոգևորվեք, սովորեք ինքնուրույն մտածել, չանե՛ք նույն բանն, ինչ արեցիք տարիներ առաջ՝ մոռացաք ձեզ արթնացրած ու ոտքի հանած տղաներին։
Դուք մեղավոր չեք, ձեզ օգտագործեցին, բայց այսօր մի օգտագործվեք, ձեզ կրկին արթնացրել են, մի ընդունեք այդ քարոզչամեքենայի դեղահաբերն ու ենթարկվեք, այս անգամ ես չեմ թողնելու, որ նույն սխալը կրկնեք․․․»
