Մեր երկրի իշխանությանն ընտրել է ժողովուրդը. Ռաֆայել Հովհաննիսյանի դիպուկ պատասխանը Մարգարիտային
Մեր երկրի իշխանությանն ընտրել է ժողովուրդը. Ռաֆայել Հովհաննիսյանի դիպուկ պատասխանը Մարգարիտային
Հեռուստահաղորդավար Ռաֆայել Հովհաննիսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.
«Քաղաքավարի նամակ Մարգարիտա Սիմոնյանին.
Մարգարիտա, Դուք շատ զայրացած դիմեցիք հայկական իշխանություններն, բայց այնպես ստացվեց, որ ժողովուրդը, որի մասը Դուք Ձեզ համարում եք, նույնպես կարողացավ կարդալ: Եվ այս մարդկանց, ըստ էության, դուր չի եկել Ձեր ուղերձը: Խիզախություն կհավաքեմ և կհուշեմ՝ ինչու: Նախ և առաջ, պետք չէ նյարդայնանալ: Դրանից նիհարում են, իսկ Ձեր ինչի՞ն է դա պետք:
Երկրորդ, Ղրիմի ի հայտ գալուց շատ առաջ կար Ղարաբաղը, որը Ռուսաստանը նույնպես չճանաչեց: Եվ ուրեմն, Հայաստանը պետք է ճանաչի՞ Ղրիմը:
Երրորդ. մենք չենք խառնվում Խաբարովսկի երկրամասի նահանգապետի դատավարությանը, օրինակ, մենք չենք գրում, որ Խաբարովսկի բոլոր մարդիկ փողոց են դուրս եկել ՝ պահանջելով ազատ արձակել նրան: Մենք չենք գրում, չէ՞: Չէ, ճի՞շտ է:
Ճիշտ է: Քանի որ սա Ռուսաստանի ներքին գործն է:
Դուք էլ չէիք խառնվի, եթե բարի գտնվեիք:
Դատավարությունն ընթանում է, և եթե Ռոբերտ Քոչարյանի մեղավորությունը չապացուցվի, նա հանգիստ կշարունակի մնալ Ռուսաստանի դաշնակիցը:
Չորրորդ. Դուք մեծապես անհանգստացած եք Հայաստանում օտարերկրյա ՀԿ-ների առկայությունից, որոնք «երիտասարդներին սովորեցնում են, թե ինչպես տապալել Ռուսաստանում իշխանությունը»: Վախեցեք Պուտինից՝ Մարգարիտա, Ռուսաստանում իշխանությունը չի կարող տապալել նույնիսկ մեծ, բազմամիլիոնանոց ռուս ժողովուրդը, էլ ուր մնաց աղքատ հայ երիտասարդությունը:
Հինգերորդ. Ձեզ նկատելիորեն անհանգստացնում է այն փաստը, որ հայկական սոցիալական կայքերում ցեխ են նետում Ռուսաստանի, Պուտինի և Ձեզ պես ռուսացած հայերի վրա: Այստեղ Դուք մասամբ իրավացի եք: Ես չեմ թաքցնի այն փաստը, որ որոշ մարդիկ չեն սիրում Վլադիմիր Վլադիմիրովիչին: Դա այն է, ինչ կա:
Բայց Հայաստանում շատերը սիրում են Ռուսաստանը: Գիտեք՝ ինչու՞: Քանի որ 3 միլիոն հայ ապրում է Ռուսաստանում, և մեր կապը այս երկրի հետ անբաժան է:
Եվ նաև այն պատճառով, որ մենք ունենք ընդհանուր մշակույթ. Խաչատրյան, Բաբաջանյան, Բրյուսով, Մանդելշտամ: Դե, Դուք գիտեք:
Ինչ վերաբերում է Ձեզ նման ռուսացած հայերին:
Փաստն այն է, որ Ձեր նման հայեր չկան: Դու միակն եք՝ Մարգարիտա: Ռուսացած հայեր չեն լինում: Լինում են ռուսաստանցի հայեր: Իսկ ռուսաստանցի հայերի հետ մեր հարաբերություններն ամենաջերմն են, որովհետև նրանք մեր մի մասն են:
Վեցերորդ. իշխանության և ժողովրդի մասին:
Ես ոչ մի կապ չունեմ Հայաստանի իշխանությունների հետ, ավելին, ես համաձայն չեմ նրանց որոշ գործողությունների հետ և հաճախ քննադատում եմ այս իշխանությանը:
Բայց այս իշխանությունը ՝ Մարգարիտա, ընտրվել է Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդի կողմից:
Դուք հասկանու՞մ եք:
Այդպես է ստացվել: Նրանց աջակցում են հենց այն մարդիկ, որոնց դուք չեք դիմում:
Եթե Հայաստանի բնակչությանն այս իշխանությունը դուր չգա, եթե այս իշխանությունը ձախողվի, բնակչությունը այն կփոխարինի մեկ ուրիշով: Ընտրությունների ճանապարհով: Հայաստանում նման մեխանիզմ կա: Այստեղ բոլորովին նույնը չէ, ինչ Ռուսաստանում: Այստեղ վերափոխվում է միայն հաշվիչը: Երբ մեզ դուր չգա այս ուժը, մենք պարզապես այդ մարդկանց ուրիշներով կփոխարինեք:
Ես փորձում եմ հնարավորինս բացատրել այս տեխնոլոգիան ձեզ համար, որպեսզի հասկանաք: Այնպես որ, քանի որ այս իշխանությունն ընտրվել է մարդկանց մեծամասնության կողմից, ստացվում է, որ դուք էլ եք դիմում նրան: Ահա այսպիսին է տրամաբանական շղթան:Եվ վերջապես վերջինը: Ինչ վերաբերում է այն փաստին, որ Ռուսաստանը ամեն ինչ արել է մեզ համար, և մենք անշնորհակալներս Ռուսաստանին վատն ենք հատուցել. թուրք ենիչերների ուրվականները և հետագա՝ այնպիսի տիեզերական ցնցումները, որոնք նույնիսկ չեմ էլ փորձի կրկնել:
Մարգարիտա, խնդրում եմ՝ ուշադիր լինել:
Հայաստանը, եթե նույնիսկ շատ ցանկանա, չի կարողանա հատուկ վնաս հասցնել Ռուսաստանին:
Մենք փոքր, խաղաղ երկիր ենք, որը պաշտպանում է իր երկիրն ագրեսորներից: Հավատացեք ինձ, Հայաստանը որևէ մեկի վատը չի ցանկանում, այդ թվում ՝ Ռուսաստանի: Եթե դուք չեք մոռացել, մենք դաշնակիցներ և ռազմավարական գործընկերներ ենք:
Ինչ վերաբերում է, թե հետագայում նույնպես այդպես կլինի, դա ձեզանից էլ է կախված:
Հասկանու՞մ եք:
Ձեր այս ուղեձի հետևում ես դեռ տեսնում եմ Դմիտրի Պեսկովի բեղավոր դեմքը և Հայաստանի իշխանություններին ուղղված նրա կայսերական հաղորդագրությունները: Այստեղ ամեն ինչ պարզ է: Բայց ձեր կողմից այդ թշնամական տոնն ինչի՞ համար է:
Ինչ վերաբերվում է օգնությանը:
Օգնեք՝ կասենք շնորհակալություն: Եթե չօգնեք, ոչ ոք չի լաց չի լինի և չի աղաչի:
Ձեզ և Ձեր պես մարդկանց՝ Միրզայանների պատճառով, նույնիսկ մոլեգին դաշնակիցներն արդեն սկսում են հիասթափվել Ռուսաստանից: Դուք չեք նկատում, որ վնասում եք մեր երկրների միջև հարաբերություններին:
Ընկերների հետ այդպես չեն խոսում:
Դուք գրում եք, որ ձեր աննման, սիրելի հայրենիքը՝ Ռուսաստանը, կարող է թքել մեզ վրա և ջնջել: Չեմ կարծում, որ Ռուսաստանը թքած կունենա: Եվ Ձեզ խորհուրդ չեմ տալիս: Դա կնոջը սազական չէ:
Ինչ վերաբերում է Նարեկացուն: Ես նույնպես այն Ձեզ պես հաճախ ընթերցում եմ: Թե բնօրինակը, թե Նաում Գրեբնյովի փառահեղ թարգմանությունը: Այնուամենայնիվ, գուցե Դուք շատ ուշադիր չեք ընթերցում այս Գիրքը, հակառակ դեպքում կիմանայիք, որ Աստծուն ավելի մոտ լինելու համար անհրաժեշտ է ազատվել այնպիսի արատներից, ինչպիսիք են՝ սուտը, կեղծավորությունը և հպարտությունը:
Այսպիսով եզրափակում եմ իմ երկար, բայց հուսով եմ քաղաքավարի նամակը և մաղթում Ձեզ և Ձեր ընտանիքին առողջություն և բարեկեցություն: Խաղաղություն ձեր տանը»:
