Խնդիրն այստեղ այլ է, հայկական օրակարգի բացակայությունը, որը ասում է, որ այդ միջանցք կոչվածը չպիտի լինի. Հովհաննես Ավետիսյան
Հանրային կառավարման մասնագետ Հովհաննես Ավետիսյանը գրում է. «Ես չեմ հավատում, որ Ռուսաստանը համաձայնվելու է, որ այդ միջանցք կոչվածը ԱՄՆ իրենով անի:
Ու այս անհամաձայնությունը մեզ համար չէ, մենք ընդհանրապես չկանք հիմա, մեր շահերը արտաքին աշխարհի հետ հարաբերման մեջ սպասարկող չկա:
Այս հողերի վրա, որ մեր հայրենիքն է, հայերից հետո ամենաշատը ռուսներն են արյուն և քրտինք թափել, և եթե նույնիսկ մենք ուրանում ենք դա՝ լուռումունջ թուրքական ազդեցութան գոտի դառնալով, ռուսները իրենցը լավ են հիշում և դրա հետևից վաղ, թե ուշ գալու են:
Իմ խնդիրն այստեղ այլ է, հայկական օրակարգի բացակայությունը: Իսկ այդ օրակարգն ասում է, որ այդ միջանցք կոչվածը չպիտի լինի, քանի դեռ Արցախ վերադարձ չկա, քանի դեռ Լաչինի միջանցքը չկա և քանի դեռ թյուրքական աշխարհը հային այս տարածաշրջանից վերացնելու ծրագրեր ունի, մեր շահերի դեմ է այդ միջանցք կոչվածը և բացարձակ էական չէ, թե ով կկառավարի դա:
Այս պարզ հայկական օրակարգի շուրջ կա՞ համախմբում՝ չկա: Ինչու չկա, որովհետև քաղաքական գիտակցություն չկա: Մինչ օրս շատերին թվում է (որոշներն էլ սկսել են դրա քարոզով զբաղվել), թե մեր խորքային խնդիրները տնտեսական դաշտում են: Իսկ սա նվեր է թուրքական աշխարհին, քաղաքական գիտակցությունից զուրկ հայը նվեր է թյուրքական աշխարհին:
