Բաքուն Հայաստանի հնագույն քաղաքն է (Բակուրակերտ). քաղաքը կրում է հայոց արքա Բակուրի անունը

Բաքուն Հայաստանի հնագույն քաղաքն է (Բակուրակերտ). քաղաքը կրում է հայոց արքա Բակուրի անունը

Բաքուն Հայաստանի հնագույն քաղաքն է (Բակուրակերտ): Քաղաքը կրում է հայոց արքա Բակուրի անունը 160-164 թ․։

Բակուրակերտ (Բաքու) – Հայաստանի հնագույն քաղաքն է: Բաքուն Հայաստանի հնագույն քաղաքն է, որը կոչվում էր Բակուրակերտ: 80 տարի առաջ միայն Բաքվի յուրաքանչյուր 5-րդ բնակիչ էր ադրբեջանցի: Մինչև 20-րդ դարի կեսերը քրիստոնյաները կազմում էին Բաքվի բնակչության մեծ մասը:

Քչերը գիտեն, բայց Ադրբեջանի ժամանակակից մայրաքաղաքը երբեք չի եղել ադրբեջանական քաղաք: Քաղաքը կրում է հայոց արքա Բակուրի անունը, որը 160-164 թվականներին ղեկավարում էր Մեծ Հայքը: Բաքուն Հայաստանի հնագույն պատմական քաղաքն է, որը կոչվում էր Բակուրակերտ:

Բակուրակերտը քաղաք է Հայաստանի պատմական Վասպուրական շրջանի Մարանդի շրջանում՝ Ուրմիա լճից հյուսիս-արևելք: Ըստ մի շարք միջազգային հետազոտողների, Բակուրակերտը կառուցել է Մեծ Հայքի արքա Տրդատ Ա-ն՝ ի պատիվ իր եղբոր Բակուր I-ի:

Բակուրակերտ քաղաքը կոչվել է Հայաստանի թագավոր Բակուր I-ի անունով, 161 թվին պարթևների հետ պատերազմում կրած պարտությունից հետո, Հայաստանի թագավոր Սոհեմոսը փախավ Հռոմ, որտեղ դարձավ սենատոր:

Բակուր I-ը նստեց հայկական գահին՝ ստանալով Մեծ Հայքի արքայի թագը պարթեւական արքա Վոլոգես III- ի ձեռքերից: Սոհեմոսն ամեն ինչ արեց Հռոմը Հայաստանի դեմ պատերազմ մղելու, թագավորական գահը վերականգնելու համար:

Պատերազմը աղետալի դարձավ Հայաստանի համար, ավերվեց նրա մայրաքաղաք Արտաշատը: Բակուրը գահին է մնում մինչ 163 թվականը, որից հետո գրավվեց հռոմեացիների կողմից և եղբոր՝ Միրդատի հետ միասին, տեղափոխվեց Հռոմ, որտեղ մինչ կյանքի վերջ նա պաշտոնապես պահպանեց «Հայաստանի արքայի» տիտղոսը:

Այն ի սկզբանե փոքր բնակավայր էր և այդպես էր մնում մինչև 19-րդ դարի սկզբին Ռուսաստանին միանալը: Ռուսաստանին միանալու պահին այնտեղ ապրում էր ընդամենը 2 հազար մարդ: Քաղաքի արագ շինարարությունը սկսվել է 19-րդ դարի կեսերին:

Ամբողջ քաղաքը կառուցում և զարգացնում են երկու ժողովուրդների ներկայացուցիչներ՝ ռուսներ և հայեր: Ադրբեջանցիներն իրենք, ովքեր այդ ժամանակ կոչվում էին «կովկասյան թաթարներ», միայն սև աշխատուժ էին, որոնք գործնականում չէին մասնակցում քաղաքի ճարտարապետական ​​տեսքի ստեղծմանը, նավթարդյունաբերության զարգացմանը կամ քաղաքի մշակույթի և կրթության կյանքին:

Ըստ 20-րդ դարի սկզբի ցարական մարդահամարի, քաղաքը ուներ բնակչության հետևյալ կրոնական կազմը. Քրիստոնյաներ ՝ 60,1 տոկոս, մահմեդականներ՝ 35,4 տոկոս, հրեաներ՝ նրանց 4,5 տոկոս, ըստ էթնիկական պատկանելիության. Ռուսներ՝ 35,5 տոկոս, ադրբեջանցիներ՝ 21, 4 տոկոս, հայերը՝ 20.1տոկոս:

1918-ին թուրքական զորքերը մտան քաղաք, որը մայրաքաղաքով հաստատեց առաջին ադրբեջանական պետականությունը Բաքու քաղաքում: 1921 թվականին Բաքու քաղաքում մայրաքաղաքի հետ տեղի ունեցավ նորաստեղծ Ադրբեջանի խորհրդայնացումը: Բայց Բաքվում բնակչության մեծ մասը շարունակում է մնալ քրիստոնյա:

Եվ միայն Հայրենական մեծ պատերազմից հետո, պատմության մեջ առաջին անգամ, մահմեդականների թիվը գերազանցում է քրիստոնյաների թիվը: Սկսվում է քրիստոնյա բնակչությանը, հիմնականում հայերին հետ մղելու գործընթացը:

1990 թվականի հունվարի 20-ին խորհրդային զորքերը մտան քաղաք, բայց քաղաքում այլևս մեկ հայ չկար, և ռուսների թիվը 7 անգամ պակասեց: 1991-ին անկախություն ձեռք բերելուց հետո Բաքվում ոչնչացվեցին քաղաքի իրական պատմության բոլոր հիշատակումները: Միայն արևելյան քրիստոնեական ճարտարապետությունը ճարտարապետության գիտակներին հիշեցնում է այս քրիստոնեական քաղաքի նախկին փառքի մասին՝ կրելով Հին Հայաստանի արքա Բակուր Առաջինի անունը:

Ցավոք, կովկասյան բարբարոսները ոչնչացրեցին ամեն ինչ, որ հնարավոր էր ոչնչացնել, որպեսզի Աստված չանի, որ ոչ մի բան չմնա ոչ հայերից, ոչ էլ ռուսներից և հրեաներից և այլ ազգությունների ներկայացուցիչներից, «հանդուրժող Ադրբեջանից»: Հին Հայաստանի արքա Բակուր Առաջինի կրող Բակուրակերտ քաղաքը պետք է ազատագրվի և այլևս չկրի Բաքու անունը:

Կեցցե հայ ազատագրական բանակը: Կեցցե Երկիր ՆԱԻՐԻՆ

Դավիթ Խլղաթյանի ֆեյսբուքյան էջից