«Հիասթափվել եմ ինձ մտերիմ շատ մարդկանցից». Լիլիթ Կարապետյանն անկեղծանում է

90-ականներին Լիլիթին շատերը համարում էին սեքսուալության ու կանացիության խորհրդանիշ, որն աչքի էր ընկնում իր համարձակ կերպարներով: Երգչուհին իրեն բնորոշում է որպես չափազանց բարի, ալարկոտ մարդու: Լիլիթն անկեղծանում է՝ վերջին երկու տարվա ընթացքում շատ մտերիմ մարդկանցից է հիասթափվել: Իր ամենամեծ թերությունը համարում է չափից դուրս զգացմունքային լինելը, իսկ դժվարին իրավիճակներում խաղաղությունը վերագտնել օգնում է որդին՝ Կարենը:

-Ո՞րն է  Ձեր բնավորության ամենաբնութագրական գիծը։

 -Բարի լինելը: Ընկերներս էլ միշտ դա են շեշտում ու նույնիսկ նախատելով են ասում, որ ես տեղի–անտեղի բարություն եմ դրսևորում: Դա իսկապես իմ մեջ շատ է, նույնիսկ պահեր են լինում, որ ինքս հասկանում եմ՝ դրա կարիքն էլ չկա:

-Ո՞րն եք համարում Ձեր ամենամեծ  թերությունը, որը, հնարավորության դեպքում, կուզեիք շտկել կամ վերացնել։

-Չափից շատ զգացմունքային լինելս: Միշտ եմ այդպիսին եղել, բայց հիմա` առավել: Դա ես համարում եմ թերություն, որն ինձ խանգարում է: Զգացմունքայնության պատճառով չեմ կարողանում ճիշտ որոշումներ կայացնել:

-Կա՞ մի բան, ինչից վախենում եք, անհաղթահարելի համարո՞ւմ եք այդ վախը։

-Չար մարդկանցից լրջորեն վախենում եմ: Չար մարդիկ կյանքում չեն շտկվում, ինչպիսի մարդկանց հետ էլ շփվեն, ինչպիսի շրջապատ էլ ընկնեն:

-Ի՞նչ հատկությամբ  կուզեիք  օժտված լինել։

-Բնավորությամբ փոքր-ինչ ալարկոտ եմ: Շատ ընդունակ եմ, բայց եթե այդ ընդունակության հետ նաև աշխատասեր լինեի, հաստատ շատ ավելի մեծ բաների կհասնեի, ավելի վաղ կիրականացնեի այն, ինչ մտածում էի: Ալարկոտությանս հաշվին ձգվում է ժամանակը:

-Որևէ գերբնական կարողությամբ կուզեի՞ք օժտված լինել։

-Շատ կուզեի բիոտոկերս զարգացած լինեին: Վերջերս մի կնոջ մասին իմացա, որը կարողանում է այդ կերպ մարդկանց բուժել: Կուզեի ես էլ այդ հատկությամբ օժտված լինել և բուժել մարդկանց:

-Ի՞նչն է Ձեզ ամենից շատ բարկացնում հասարակության, մարդկանց մեջ։

-Ստախոսությունը, որը տանել չեմ կարողանում։ Զայրացնում է նաև այն, որ հաջողության հասնելու համար, մարդիկ պատրաստ են, մեղմ ասած, հաճոյանալ բոլորին, այսինքն ամեն ինչի պատրաստ են, միայն թե իրենց երազանքը և այդ պահի ցանկությունը կատարվի:

-Հաճա՞խ եք մենակ մնալու հնարավորություն ունենում։ Ի՞նչի մասին եք մտածում, երբ  ինքներդ Ձեզ հետ մենակ եք մնում։

-Հաճախ չեմ մնում մենակ: Ճիշտն ասած, ես այդքան էլ չեմ սիրում մենակ մնալ, բայց ինձ մտերիմ շատ մարդիկ խենթանում են դրա համար և մի քիչ ավելի մարդաշատ միջավայրում հայտնվելիս՝ իրենց լավ չեն զգում: Մենակ մնալու դեպքում այնքան մտածելու բան ունեմ, որ պատկերացրեք, հերթ է գոյանում ուղեղումս: Եղբորս մասին եմ շատ մտածում: Անկեղծ կլինեմ, երբ մենակ եմ մնում, լավ բաների մասին չեմ կարողանում մտածել: Ավելի շատ տեղի ունեցած դժբախտ դեպքերի մասին, ինչ կարող էր լինել, եթե ամեն բան այլ կերպ դասավորվեր, լավ առումով էլ ընկնում եմ երազանքների գիրկը:

Հարցազրույցի շարունակությունը կարող եք կարդալ սկզբնաղբյուր կայքում։